The walking dude

The walking dude

Silhouetted against the
sinking purple sun,
through the dust laden road
comes with measured strides
the walking dude…

His eyes shining amber,
his breath deep as ocean,
his gaze eating horizons
and his smile cold as a coffin…

The walking dude takes out
his ancient harmonica,
slowly he plays a tune
that blows out the living lights
of those who listens to it…

His worn out boots,
his torn sweatshirt,
his moth eaten jeans
and the deep lines on his face,
nothing betrays his age,
for he comes from the crevices
of timeless emptiness …

And what we saw
the last of him
was the trail of dust
that he left behind
his grey shadow…

ഓട്ടോഗ്രാഫ്

ഓട്ടോഗ്രാഫ്

മഞ്ഞശലഭങ്ങള്‍ മാവിന്‍കൊമ്പുകളെ
കീഴടക്കിയ നരച്ചൊരു ഉച്ചനേരത്ത്
പത്തില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ കൂട്ടുകാര്‍ ഒപ്പിട്ട
ഓട്ടോഗ്രാഫുമായി രാജശ്രീ കുളത്തിന്റെ
താഴത്തെ പടവിലിരുന്നു...

ഉച്ചയുടെ നിഗൂഡമായ നിശബ്ദതയില്‍
അവളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍
അലസമായി അലഞ്ഞു...

കുളത്തിലെ തെളിഞ്ഞ വെള്ളത്തില്‍
മാനത്തുകണ്ണികള്‍ സ്വപ്നം
കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

സ്മരണകളുടെ സ്ഫടികജാലകം തുറന്ന്
വര്‍ത്തമാനകാലം മറന്ന് രാജശ്രീ
പഴയ സൌഹൃദങ്ങളുടെ തണുപ്പുതേടി
കുളപ്പടവില്‍ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു...

നിശബ്ദമായിരുന്നു
നിലയ്ക്കാത്തതായിരുന്നു
നീലനിറമാര്‍ന്ന
അവളുടെ ഉറക്കം...
കൂടെ ഓര്‍മകളുടെ ഭാരവുമായി
ഓട്ടോഗ്രാഫും ഉറങ്ങിയല്ലോ...